Οι όγκοι (καλοήθεις – κακοήθεις) στο χέρι είναι σπάνιοι, συγκριτικά με άλλα με άλλα μέρη του σώματος. Με μεγαλύτερη συχνότητα εμφανίζονται:

Το γάγγλιο

Είναι κυστική διόγκωση με ζελατινώδες περιεχόμενο, που εμφανίζεται συνήθως στη ράχη του καρπού και σπανιότερα στα δάκτυλα. Η αιτία δεν είναι ακριβώς γνωστή, αλλά φαίνεται ότι η υπερβολική χρήση του χεριού οδηγεί σε τοπική εκφύλιση των συνδέσμων. Ριζική θεραπεία προσφέρει η χειρουργική αφαίρεση.

Οι επιδερμοειδείς κύστεις

Αναπτύσσονται στην παλαμιαία επιφάνεια του χεριού, συνήθως στις ράγες των δακτύλων μετά από τραυματισμό. Αφαιρούνται μαζί με την κάψα (τοίχωμα) τους. Τα αιμαγγειώματα και οι αγγειοδυσπλασίες.

Το πυογόνο κοκκίωμα

Εμφανίζεται μετά από τραύμα με τη μορφή εξωφυτικής διόγκωσης. Αφαιρείται χειρουργικά.

Ο γιγαντοκυτταρικός όγκος

Είναι επώδυνη, αργά αναπτυσσόμενη μάζα, άγνωστης αιτιολογίας, με κύρια εντόπιση στα δάκτυλα. Πιθανή προέλευση του είναι τα τενόντια έλυτρα (θήκες) ή οι σύνδεσμοι. Αφαιρείται.

Το νεύρωμα, νευρίνωμα, σβάννωμα

Όγκοι με προέλευση το νευρικό ιστό, ιδιαίτερα επώδυνοι. Η εκτομή τους είναι πολύ ανακουφιστική. Από τους κακοήθεις όγκους του δέρματος του χεριού, ο ακανθοκυτταρικός είναι ο συχνότερος. Εμφανίζεται στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού και χρήζει ευρείας χειρουργικής αφαίρεσης, η επιτυχία της οποίας πιστοποιείται πάντοτε ιστολογικά (βιοψία). Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μελαγχρωματικοί σπίλοι, των οποίων συνιστάται η εκτομή, λόγω της εντόπισης και του χρόνιου ερεθισμού που υφίστανται.